De ROI van Podcasting (1)

Vandaag richt ik mij op jou als lezer, niet als luisteraar. Het is een tweedelig artikel geworden over de ROIP, oftewel Return on Investment van Podcasting. Ik krijg namelijk geregeld de vraag:

“Jim, hartstikke leuk die podcast. Maar waarom doe je het eigenlijk?”

Hieronder probeer ik antwoord te geven op die vraag. Een beetje voor mezelf, maar ook voor toekomstige podcasters.

Allereerst moet ik zeggen dat ik het doe omdat ik het leuk vind! En dat klinkt misschien als een open deur, maar ik spreek nog regelmatig mensen die iets doen wat ze *niet* leuk vinden. Ik ben in de gelukkige positie dat ik vaak kan kiezen wat ik doe, en aangezien ik deze podcast als hobby beschouw, steek ik er veel tijd in.

Oude liefdes
Wat is er dan zo leuk aan? Wel, voor mij zijn muziek en radio maken oude liefdes: vanaf mijn 15-e jaar speelde ik al in bandjes en was ik regelmatig in de geluidsstudio om opnames en cd’s te maken.

Als je ook naar andere podcasters luistert, dan is je misschien opgevallen dat zij meestal alleen hun stem gebruiken. Eén van mijn voorbeelden Joseph Jaffe heeft het omschreven als “All you need is a chip and a chair”. Die poker-vergelijking maakte hij om duidelijk te maken dat je alleen een microfoon en een internetverbinding nodig hebt. En zo simpel kan het zijn. Hij -en veel andere podcasters- gebruiken het gratis programma Castblaster. Ooit ontwikkeld door de Nederlandse Amerikaan Zeelandse Mike Versteeg en populair gemaakt door podfather Adam Curry.

Ook voor een programma als Audicity (dat Vincent Everts gebruikt) geldt dat je op [record] drukt, je verhaaltje houdt, en vervolgens op [publish] drukt. Tussendoor kun je eventueel wat audio-fragmenten invoegen, maar het kan in principe heel simpel.

Hoe maak je een podcast?
Van Marco kreeg ik enige tijd geleden een artikel doorgestuurd met de prikkelende titel Podcasting won’t take off until it’s easier. In dit artikel wordt beschreven dat het best veel werk is om een podcast van de grond te krijgen en met die constatering ben ik het ook wel eens.

Eigenlijk had ik 1,5 jaar geleden al willen starten met de podcast, maar het heeft heel lang geduurd voordat ik de juiste set-up (microfoon + software) en een format (inhoud van het programma) had uitgevogeld. Je zou kunnen stellen dat mijn leercurve van podcasting zeker één jaar is geweest. Maar nogmaals, het kan ook heel simpel. Het is mijn persoonlijke keuze om allerlei software uit te proberen, tussenmuziekjes te monteren en interviews af te nemen op vreemde locaties!

Uiteindelijk heb ik een vrij simpele oplossing gekozen. Een Mac met het programma Garageband en een condensator microfoon met USB-ingang (zie foto).

Wat ik eigenlijk over dat artikel eigenlijk wil zeggen, is dat het aan de productiekant dus niet zo klopt, maar dat we ons eerder zorgen moeten maken over de consumptie-kant. Maar daarover schrijf ik in deel 2 van dit artikel meer.

Het format: thema’s en interviews
Als je kijkt naar de laatste 17 afleveringen, dan zie je wellicht een omslag. In eerste instantie begon ik met elke show een thema te geven dat ik vervolgens in ca. 20 minuten tijd uitwerkte. Dat is erg leuk om te doen, zeker als er actualiteit was waar ik een thema aan kon koppelen. Luisteraars stuurden mij veel suggesties, onder meer dat het leuk zou zijn om gasten in de uitzending te vragen. Daarbij refereerden ze aan For Immediate Release, de fantastische podcasts van Neville Hobson en Shell Holtz.

En daarmee komen we bij de tweede reden dat ik dit doe. Namelijk: ik spreek mensen die ik normaal gesproken alleen van blogs, en/of e-mail, messenger ken. En contact via comments en e-mail is leuk, maar echt kennismaken doe je er niet mee. Neem als voorbeeld het interview met Stephan Fellinger: we hebben de hele middag gepraat, ervaringen uitgewisseld, elkaar op ideeën gebracht en afgesproken dit snel nog een keer te doen. Er is dus meer dan alleen het uurtje dat ik op de site zet. Dit sociale aspect is voor mij even belangrijk als het ceatieve.

“Wacht even, ROI hoort over geld te gaan. Tot nu toe heb je het alleen over immateriële zaken.”

Maar hoe zit het dan met de business?
Wel, over die business wil ik het in deel 2 van dit artikel hebben, maar laat ik wel benadrukken dat dat niet mijn drijfveer is. Bovenstaande aspecten (creatief met muziek en inspirerende ontmoetingen) kun je ook op andere manieren in je leven verwerken, maar ik heb voor podcasting gekozen op principiële gronden. Het is voor mij namelijk de puurste vorm van “nu marketing”.

Van push naar pull
Als je vroeger naar de Top40 wilde luisteren moest je per se op vrijdagmiddag om 15.30u voor de radio gaan zitten en afstemmen op Hilversum 3 omdat de zender voor jou besloot dat dat het moment was dat je mocht luisteren. Een strenge vorm van “push” dus.

Maar de nieuwe consument bepaalt zelf wel wanneer hij ergens naar luistert. De moderne luisteraar heeft een iPod die hij oplaadt via zijn computer zodat die ook automatisch wordt gevuld met muziek die bij zijn smaak past en wordt ge-update met nieuwe podcasts waarop hij/zij zich ooit heeft geabonneerd (pull).

Deze manier van denken geldt niet alleen voor audio, maar bijvoorbeeld ook voor de manier van nieuws tot je nemen. Vroeger de ochtendkrant om 7.00u en het journaal van 20.00u; nu de hele dag RSS.

Samenvattend deel 1:
Mijn return on investment tot nu toe bestaat uit:

• ontspanning -> mijn hobby is creatief met geluid omgaan
• sociaal netwerk -> ik heb gesprekken met inspirerende mensen en uitdagende correspondentie met luisteraars
• showcase -> ik heb een eigen voorbeeld over “van push naar pull”-marketing

In deel 2 vertel ik je over de immateriële kant van het podcasten! To be continued.