Dankwoord (aanvulling)

Hoe overleef ik mijn inbox? is mijn eerste boek. Het is niet de eerste keer dat ik over dit onderwerp schrijf, maar wel dat het wordt gedrukt. En wat is dat een verschil met schrijven voor internet!

Zo vond ik het dankwoord het moeilijkst om te schrijven. Iedere auteur is bang dat hij net die ene persoon vergeet die zo belangrijk was bij de totstandkoming van het boek. En als ik op mijn weblog een foutje maak of iets vergeet, kan ik dat met een aantal muisklikjes direct herstellen. Daarom heb ik in mijn boek een begin gemaakt met de lijst van bedankjes en ga ik op deze plek gewoon verder met aanvullingen qua namen en linkjes waar nodig.

Het oorspronkelijke idee om een tijd offline te gaan, kreeg ik op het TED-congres van 2008. Daar was John Francis, een man die zeventien jaar aan één stuk had gezwegen. Hij was van mening dat je pas echt naar mensen kon luisteren – en van hen kon leren – als je niet steeds zelf bezig was om te verzinnen wat je moest gaan zeggen. Aan het einde van zijn presentatie daagde hij het publiek uit om ook eens na te denken over wat zij zouden kunnen ‘laten’ om daarvan te leren. Ik bedacht toen onmiddellijk dat ik wellicht een en ander over mezelf en mijn omgeving zou kunnen leren door een tijd te stoppen met internetten.

Dit idee vertelde ik aan Michiel Hogerhuis en Joris van Heukelom, die mij het juiste zetje gaven om het ook daadwerkelijk te gaan doen. Mijn vriend en compagnon Randolph Plomp wil ik bedanken voor het vertrouwen dat hij mij gaf door ‘de zaak’ op meerdere manieren los te kunnen laten. Ook Kevin en Annelies hebben bij Toscani alleen maar positief gereageerd en zijn er op allerlei creatieve manieren omgegaan. Lennard heeft zelfs aan hele fragmenten van dit boek bijgedragen door zijn ongekende speurneus voor feitjes en weetjes op het gebied van internetgebruik.
Steef Peters en Lidwien van de Wijngaert hebben me geholpen om een pseudo-wetenschappelijk experiment om te zetten in een bruikbare afstudeerscriptie. Roelof Bijlsma (Conclusion) was een inspirerende sparringpartner, net als Michiel Buitelaar (Sanoma), Carlo van Houtum (Ilsemedia) en Anita Mooiweer (Sanoma). Heerlijk om tijdens die ongemakkelijke maand met mensen te praten die je op je gemak stellen.

De Nederlandse twitterazi wil ik bedanken voor hun offline aandacht: Maarten Lens-Fitzgerarld (en zijn bijdragen aan het boek), Markies (voor de handgeschreven brief), Henk de Hooge (voor de dagelijkse post), Ewout Wolff (voor de telefoontjes), Ronnie Overgoor (in en buiten beeld), Frank Meeuwsen (input voor het stuk inbox-management), Marjolijn (prachtige kerstkaart), Anna-Maria Puur (boot-tochtje) en nog veel meer followers die eigenlijk friends zijn.

Els Keldermans voor de prachtige tekeningen en Maarten van Drechtstad FM voor de mooie gesprekken in en buiten de uitzending.

Yvonne Twisk van Nieuw Amsterdam verdient een groot compliment voor het feit dat zij op basis van twee blauwe ogen en een Volkskrant-artikel dit boek met mij is gaan maken. Bram Gerrits en Carolien v.d. Ven hebben geholpen met de redactie van het boek en Willemijn Visser was een rots in de branding bij de laatste meters. Marjon Bolwijn schreef het genoemde Volkskrant-artikel en net als Rebbeca Rijnders (Emerce) was zij in staat om het stuk zo te schrijven dat het project over meer ging dan alleen over mij. Het is ongelooflijk hoeveel reacties ik op beide artikelen heb gekregen. Voor dit boek heb ik veel gehad aan de gesprekken met Ruut Veenhoven, die met de World Happiness Database en zijn vermogen om grote dingen in het klein uit te leggen enorm veel betekent voor de gelukswetenschap.

Dichter bij huis een woord van dank aan mijn vader en moeder: Rob en Linda hebben mij een goede start gegeven en ze hebben me mijn eigen weg laten gaan. Tot slot, maar eigenlijk in de eerste plaats, een kus voor Yvonne, Max en Felix. Wat moet je nou met een echtgenoot of vader die het in zijn hoofd haalt om een MBA-opleiding te gaan volgen en tussendoor een boek wil schrijven? Max en Felix zijn mijn inspiratie om de goede dingen te doen en zonder Yvonne was ik nergens. Als we het over het echte geluk hebben, dan vind ik dat thuis. Heel unplugged en met heel veel aandacht.