Het begin van een digitaal testament. Oorspronkelijk gepubliceerd in het Financieele Dagblad van 19 november.
Je wilt er misschien nog niet aan denken maar er komt een moment dat jij er niet meer bent. Ik neem aan dat je al hebt vastgelegd waar je mooie spullen naartoe gaan en hoe je gespaarde euro’s verdeeld gaan worden, toch? Even belangrijk is de nalatenschap van je online sporen en activiteiten. Ik ben deze week begonnen met het formuleren van mijn laatste wens als het gaat om mijn digitale nalatenschap. Je wilt je nabestaanden niet achterlaten met grote vraagtekens of ingewikkelde toeren om iets te kunnen afhandelen. Daarom ligt ergens in huis -mijn familie weet waar- een envelop met daarin een aantal belangrijke inloggegevens en wachtwoorden.
Het blijkt namelijk dat een groot deel van mijn online identiteit in handen is van Google. Hierover niks vastleggen is hetzelfde als je nabestaanden een koude douche geven. Kun je je voorstellen hoe frustrerend het is voor een weduwe of weduwnaar om bij Google aan te moeten kloppen om alsjeblieft toegang te krijgen? Die zullen ze überhaupt niet krijgen, al was het alleen al vanwege de AVG. Je leest immers niet alleen de mails van je partner, maar ook die van honderden anderen die daar geen toestemming voor hebben gegeven. Gelukkig heeft Google hier een passende oplossing voor. Je kunt de functie van inactieve account aanzetten. Je wijst dan een contactpersoon aan (je partner of iemand anders die je vertrouwt) en zij worden dan automatisch benaderd als jouw account 3 maanden niet gebruikt is. Vooraf kun je dan aangegeven welke data (mails, foto’s, video’s, bestanden enzovoort) inzichtelijk worden gemaakt.
Meningencircus
Twitter kunnen we kort over zijn. Die hele account mag worden opgeheven. Als mijn tweets uit 2007 nu nog niet in een museum hangen, zijn ze het bewaren niet waard. Ik heb na mijn dood geen behoefte om mee te draaien in het meningencircus. Mocht het verwijderen niet lukken, dan mag je er ook een parodie account van maken. Dan zal ome Musk hem vanzelf wel opheffen. Hetzelfde geldt voor Instagram, LinkedIn en andere social media accounts.
Over social media gesproken. Onderzoekers van de universiteit van Oxford hebben uitgerekend dat Facebook over 50 jaar getransformeerd zal zijn tot digitaal kerkhof: er zijn dan meer profielen van overledenen dan van levende gebruikers. Geen wonder dat Zuckerberg zo bezig is met de Metaverse! Wie heeft behoefte aan vleugeltjes of een harp als je ook verder kunt leven als avatar? Helaas voor mij heb ik in 2018 mijn account al verwijderd. Whatsapp, dat net als Facebook onder de Meta paraplu hangt, hanteert een strenger beleid. Als je gedurende 120 dagen geen gebruik maakt van de dienst wordt de account gedeactiveerd. Als jij je nabestaanden dus toegang wil geven tot je telefoon, zullen ze af en toe moeten inloggen en het SIM abonnement blijven betalen. Wat er met de data zelf gebeurt is onduidelijk.
Van alle techbedrijven heeft Apple de digitale nalatenschap overigens het beste geregeld. Op je iPhone vind je bij Wachtwoord en beveiliging, helemaal onderaan de functie Erfeniscontact. Daarop klikken leidt je door een simpel stappenplan waarmee je een contactpersoon kunt aanwijzen. Onderdeel van de procedure is het creëren van een unieke code die digitaal verstuurd kan worden, of in mijn geval: uitgeprint in de eerder genoemde envelop is gestopt.
Postume column
Tot zover de sporen uit het verleden. Maar een echte FD-lezer is ook op de toekomst voorbereid. Ik weet dat er uitvaartondernemingen zijn die de stem van de overledene weer tot leven brengen door middel van kunstmatige intelligentie. Dus tegen hen wil ik alvast zeggen: Nee, ik geef geen toestemming dat mijn chats uit Whatsapp of mijn e-mails van Gmail gebruikt mogen worden om een chatbot te trainen die mij nabootst na mijn dood. Een deep fake van mijn gezicht die door middel van video nog postuum een column gaat voordragen zie ik ook niet zitten.
In hoeverre heb jij hier al over nagedacht? Ben je net zo rigoreus als ik, of wil je je juist volop digitaal herinnerd blijven? Mocht je hier hulp bij nodig hebben, kan ik het boek van Elaine Kasket aanraden. Zij beschrijft in ‘All The Ghosts in the Machine’ de vele aspecten die bij het digitale hiernamaals komen kijken.