Waarom GDPR?

Er is veel te doen over de nieuwe privacy-wetgeving die per mei 2018 echt in werking treedt (GDPR). Voor het FD schreef ik deze column om het belang ervan te onderstrepen.

Hallo, is dit de Zaanse taxicentrale?
– Nee, meneer. U spreekt met Goeber. Wij hebben de Zaanse vorige week overgenomen.

Oh. Kan ik wel een taxi bij jullie bestellen?
– Ja, meneer. Sturen we de wagen gewoon naar uw huis?

Graag. Het adres is …
– We weten waar u woont.

Hoe weten jullie dat?
– Nummerherkenning, meneer. Mijn dashboard laat zien dat deze telefoon het laatst is gebruikt in de buurt van het IP-adres waar u ook uw boodschappen laat bezorgen. Continue reading Waarom GDPR?

Innoveer in het nu

In ons gezin bestonden vroeger geen taboes. Aan de keukentafel was alles bespreekbaar, behalve voetbal. Mijn vader vond het onbegrijpelijk hoe de rest van Nederland een mening kon hebben over 22 volwassen mannen die achter elkaar aan renden op een stukje gras.

Dit huiselijke taboe zorgde ervoor dat ik buitenshuis een nieuwe vaardigheid ontwikkelde. Bij vriendjes wist ik binnen enkele minuten uit te vinden of ik in een Ajax-huis of een Feyenoord-huis te gast was. Dat trucje heeft mij menig pak rammel bespaard. Wat mij nog het meeste verbaasde was het zwart-wit denken. Er was geen ruimte voor tinten grijs. Het domste wat ik kon doen was een opmerking maken als “Zolang de beste maar wint”.

Een vergelijkbare polarisatie lijkt zich nu voor te doen in het publieke debat over robotisering. Ook hier weer twee kampen. Aan de éne kant de techno-optimisten. Zij zijn er heilig van overtuigd dat machines niet alleen intelligenter maar ook spiritueler zullen worden. Dat zij onze grootste problemen gaan oplossen en dat wij op den duur met hen zullen versmelten. En aan de andere kant de techno-sceptici. Zij beginnen hun betoog ongeveer hetzelfde maar nemen een andere afslag. De robots nemen eerst onze banen over en zullen dan tot de conclusie komen dat de menselijke soort overbodig is. Terminator in de polder.

Beide scenario’s worden ingegeven door Hollywood-films en gevoed door respectievelijk angst of een naïef vertrouwen in vooruitgang.

Continue reading Innoveer in het nu

Een minister voor X

In welke film ben ik terecht gekomen? Je zag het Rutte denken afgelopen week. Waar was de glans en de “we hebben er zin-an” van de vorige week gebleven? Het bekendmaken van de nieuwe ministersploeg had toen alle elementen in zich van een geslaagde openingsscène. De juiste poppetjes, een gedeelde ambitie, opvallende schoenen en een drang naar vernieuwing. Het leek wel een aflevering van de Haagse Oprah. You get a minister! And you get a minister!

(C) Foto: Binh Tran / FD
Maar de sfeer sloeg snel om. Een minister van Klimaat? Daar wist het Planbureau voor de Leefomgeving wel raad mee. De plannen werden door hen weg gezet als de kleren van de keizer. Dat zal je leren om iemand verantwoordelijk te maken! Dan was er ook nog dat gedoe met Buma. Achteraf had het kabinet misschien beter een “Ministerie voor sleepwetten” moeten instellen, inclusief een staatssecretaris die het departement iedere dag schoonveegt om er zeker van te zijn dat er niet ergens een referendum is blijven liggen.

Is dat het “Vertrouwen in de toekomst”? Het mist actie, het mist een slokje Red Bull. Vertrouwen is je nek durven uitsteken. Vertrouwen is een jongen van zeventien -die niet eens zijn rijbewijs heeft- de verantwoordelijkheid geven over een Formule 1 wagen. En dat vervolgens de hele racewereld zich even “Dutch” kan voelen.
Ik volgde de bordes-scène destijds live op televisie vanuit Dubai. Daar was toevallig ook een nieuwe minister genoemd: de minister van kunstmatige intelligentie.
Continue reading Een minister voor X

Keep the end in mind

Public speaking is a high-wire act. Those first few moments are crucial. Your heart beats faster. You’re sizing up your audience. And of course, they’re watching every move you make. But once you get your flow, it all seems effortless. You feel a connection – like you’re moving in step. It’s exhilarating when that happens. 

In cooperation with Logitech I’m putting together a list of “speaking hacks”. This is part three and it builds upon what we learned from Hans Rosling (prepare to be relaxed).

Remember: when you’re on stage, don’t think too much about what you have to say next. Relax, be in the moment and smile. It’s okay to improvise. But there’s a catch!

What will people remember after listening to your story? What will be the “take home message”? Even if you are confident, don’t just wing it. Yes, it’s okay to improvise, in fact I encourage it. But do prepare your final statement and learn it by heart. It will give you some extra courage and boy, will you look confident right before you say… “Thank you!”.

Smile! You’re on stage.

In cooperation with Logitech I’m putting together a list of “speaking hacks”. No matter if you’re addressing an audience of 1,500 people or if you’re speaking to a group of five directors, here are some simple pointers that anyone can use. If you think that your words are all that matters… think again. Yes, your words are important. But if people aren’t paying attention,

Read More Smile! You’re on stage.