Op een maandagochtend in december 2011 landde ik op een vliegveld ergens in het Midden Oosten. Vanuit de lucht had Qatar geleken op een verzameling zandkorrels op de bodem van een kinderzwembadje. Het groenblauwe water van de Perzische golf vormde een scherp contrast met de beige tinten van de kilometers woestijn die het schiereiland rijk was.
Even later stuurde mijn taxichauffeur zijn auto Al Corniche op. Al Corniche is de slingerweg langs de kust tussen het vliegveld en de hoogbouw van Westbay. De skyline van Westbay was de laatste jaren het symbool geworden voor de ongekende groei van Qatar. De olie- en gasinkomsten hadden ervoor gezorgd dat de kamelen waren ingewisseld voor Ferrari’s en dat de woestijntenten plaats hadden gemaakt voor wolkenkrabbers ontworpen door Rem Koolhaas.
In zijn achteruitkijkspiegel keek de chauffeur mij lachend aan.
“Do you see it?”
Ik had geen idee wat hij bedoelde. Aan mijn linkerhand zag ik alleen hotels en kantoorgebouwen. Aan de rechterkant slechts de zee. Of toch? Op een opgespoten eilandje zag ik een opmerkelijk gebouw dat was opgetrokken uit grote rechthoekige blokken. Het eiland was met Al Corniche verbonden door een statige oprit met aan weerszijden indrukwekkende palmbomen.
Continue reading En… kijkt ze je aan?
